เมื่อเวลา 21.30 น.วันที่ 27 สิงหาคม 2563 นายภัครธรณ์ เทียนไชย ผู้ว่าราชการจังหวัดชลบุรี ได้รับร้องเรียนจากประชาชนว่ามีกลุ่มเร่ร่อนจำนวนมากอาศัยอยู่ตามฟุตปาธ อาคารพาณิชย์ ตามหน้าร้านต่างๆที่ปิดตัวลงในเวลากลางคืน รวมไปถึงบริเวณใต้สะพานลอย สะพานต่างระดับ รวมไปถึงกลุ่มคนสติไม่สมประกอบ สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังพบว่ามีขอทานออกมานั่งริมถนนขอเศษความสงสาร เป็นเงินจากนักท่องเที่ยวที่สัญจรผ่านไปมา สร้างภาพลักษณ์ที่เสื่อมเสียให้กับเมืองท่องเที่ยว
หลังได้รับร้องเรียนก็ไม่ได้นิ่งนอนใจได้สั่งการให้นายพรชัย สังข์เอียด ปลัดอำเภอบางละมุงนำกำลังเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครอง เจ้าหน้าที่ตำรวจ บก.ปคม. เจ้าหน้าที่ตำรวจสภ.เมืองพัทยา เจ้าหน้าที่กิจการพิเศษ เจ้าหน้าที่พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดชลบุรี แบ่งกำลังเป็น 3 ชุด ชุดแรกลงตรวจสอบบริเวณชายหาดพัทยา ชุดสองริมถนนเส้นพัทยาสายสอง ชุดที่สามภายในซอยบัวขาว พบกลุ่มคนเร่ร่อนไม่มีที่พักทั้งสิ้น 32 ราย เป็นผู้ชาย 21 ราย เป็นผู้ชายแปลงเพศแล้ว 1 ราย เป็นผู้หญิง 10 ราย ในกลุ่มทั้งนี้พบว่ามีทั้งบุคคลเร่ร่อน บุคคลที่ตกงานไม่มีที่พัก บุคคลสติไม่สมประกอบ บางรายป่วยเป็นโรคติดต่ออันตราย ซึ่งขณะเข้าไปตรวจสอบพบว่าอาศัยนอนอยู่รวมกัน ซึ่งถือว่าเป็นสุ่มเสี่ยงต่อการแพร่กระจายของเชื้อโรคเป็นอย่างมาก
สอบถามบุคคลตกงานที่อาศัยอยู่กับกลุ่มคนเร่ร่อน ทราบว่าก่อนหน้านี้มีอาชีพที่ตนเองคิดว่ามั่นคง บางคนเป็นกุ๊กร้านอาหารชื่อดัง บางรายเชียร์นักท่องเที่ยวให้ไปท่องเที่ยวในสถานที่่ต่างๆ บางรายเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย มีรายได้หลักหมื่นถึงหลายหมื่นบาท มีเงินจุนเจือครอบครัว มีที่พักถูกสุขลัษณะ มีอาหารการกินที่ดี แต่หลังจากที่มีโรคเชื้อไวรัศโควิด 19 แพร่ระบาดไปทั่วโรค มีผู้คนติดเชื้อหลายล้านคน และเสียชีวิตหลายแสนคน ทำให้ทุกประเทศมีมาตรการป้องกัน ทำให้เกิดปัญหาเศรษฐกิจตามมาอย่างรวดเร็ว หลายๆคนได้รับผลกระทบอย่างหนักถึงขั้นตกงาน เงินที่เหลือเก็บไว้ก็นำมาใช้จนหมด จะเดินทางกลับบ้านก็กลัวจะไปเป็นภาระของคนทางบ้าน จึงยอมรับสภาพอาศัยอยู่แบบนี้ เพื่อรอสถานการณ์ดีขึ้นก็จะไปหางานทำ ถึงแม้จะกลัวติดโรคจากคนอื่นแต่ก็ต้องจำทน แต่ก็เข้าใจการทำงานของเจ้าหน้าที่ทุกหน่วยงาน
เบื้องต้นเจ้าหน้าที่ได้เชิญกลุ่มคนเร่ร่อน บุคคลตกงานไร้ที่พักทั้งหมดไป ยังศูนย์คุ้มครองคนไร้ที่พึ่งจังหวัดชลบุรี เพื่อตรวจสอบทำประวัติ และหาทางแก้ปัญหาไปที่ละบุคคล หากใครประสงค์ที่จะเดินทางกลับภูมิลำเนาก็จะไปส่งให้ ผู้ป่วยโรคติดต่อก็จะส่งตัวไปรักษาเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดไปยังผู้อื่น ส่วนผู้ที่ป่วยทางจิตก็จะนำตัวไปรักษาให้หายดีต่อไป
